در پاسخ این ادعا می توان گفت: خداوند در آیه‎ی 7 سوره‎ی هود میفرماید: (هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّهِأَیَّامٍ وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ لِیَبْلُوَكُمْ أَیُّكُمْأَحْسَنُ عَمَلاً)؛ «او كسی است كه آسمان ها و زمین را در شش روز (ششدوران) آفرید و عرش (قدرت) او بر آب قرار داشت، تا شما را بیازماید كه كدام ‎یك علمتان بهتر است».
منظور از روز (یوم) در آیه، روز معمولی و بیست و چهار ساعته نیست؛زیرا روز معمولی بر اساس گردش خورشید و زمین به دست می آید و در آن زمان جهانی وجود نداشت تا برای آن روز 24 ساعته تصور شود.
واژه‎ی «یوم» در كتب لغت و در بعضی از استعمالات قرآنی و در روایات اسلامی به ‌دوران و مدتی از زمان، هر مقدار كه باشد، ‌اطلاق می شود.
اما آیه‎ی 9 سوره‎ی فصلت می فرماید: (قُلْ أَ إِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَبِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ)؛ «بگو: آیا شما به آن كسی كه زمین را در دو روز آفرید كافرید؟» و در آیه‎ی 10 همین سوره می فرماید:«وَجَعَلَ فِیها رَواسِیَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فِیها وَ قَدَّرَ فِیهاأَقْواتَها فِی أَرْبَعَهِ أَیَّامٍ)؛ او در زمین كوه‎هایی قرار داد وبركاتی در آن آفرید و مواد غذایی مختلف آن را مقدّر فرمود، ‌این‎ها همه درچهار روز بود.»
و در ادامه در آیه‎ی 12خلقت آسمان را در دو روز می داند:(فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِی یَوْمَیْنِ)؛ «در این هنگام آنها را به صورت هفت آسمان در دو روز آفرید».
با دقت در آیات فوق درمی‎یابیم كه ادعای تناقض، ادعای نادرستی است؛ زیرا:
آن جا كه می گوید: «اربعه‌ ایام» (چهار روز) منظور تتمه‎ی چهار روزاست؛ به این ترتیب در دو روز اول از این چهار روز زمین آفریده شد و سایرخصوصیات زمین به اضافه‎ی خلقت آسمان ها در دو روز دیگر بود كه مجموعاً شش روز (دوران) می شود.
طبق این تفسیر آیه تقدیری دارد، مانند: «كل ذلك فی اربعه ایام»، یعنی همه‎ی‌ آنها اعم از خلقت زمین و آنچه در آن است در چهار روز بوده است. وتقدیر گرفتن كلمه در ادبیات عرب با قرینه، بدون اشكال است؛ برای مثال درآیه‎ی 82 سوره‎ی یوسف آمده است: (وَ سْئَلِ الْقَرْیَهَ)؛ «از روستابپرسید»‌. در حالی كه از قرینه‎ی حالیه مشخص است كه پرسش از روستا نیست بلكه از اهل روستاست؛ لذا تقدیر گرفتن «كل ذلك» به واسطه‎ی‌ قرینه‎ی آیه‎ی7 سوره‎ی هود است.
یكی از منابع تفسیری قرآن، ‌خود قرآن است؛ یعنی بعضی از آیات قرآن بعضی دیگر را تفسیر می كنند. حضرت علی ـ علیه السّلام ـ می فرماید: «ینطقبعضه ببعض و یشهد بعضه علی بعضٍ؛برخی از آیات قرآن برای برخی گویا و برخی از آن برای برخی دیگر گواه است».و روش علامه‎ی طباطبایی در تفسیر المیزان روش تفسیر قرآن به قرآن است.لذا این كه قرآن در آیه‎ی 7 سوره‎ی هود به صراحت اشاره دارد كه خلقت آسمانو زمین در شش دوران است، تفسیر كننده‎ی آیات 9 و 10 و 12 سوره‎ی فصلت است و لازم است عبارت «كل ذلك» در آیه در تقدیر گرفته شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: